Van ongewenst naar gewenst gedrag in de klas
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
19 Maart 2018 | Nederland, Deurne
Goedendag allemaal! Leuk dat je weer mee leest.
In mijn vorige verhaal heb ik jullie kort verteld hoe ik als docent mijn regels toepas in de klas om ongewenst gedrag aan te pakken. In dit verhaal zal ik hier uitgebreid op in gaan. Ik maak een koppeling naar de theorie en naar de praktijk.
Omdat ik in dit onderzoek veel gebruik heb gemaakt van de bron PBS in de klas, (Simonsen & Meyers, 2016) laat ik deze bron ook in dit verhaal naar voren komen.
NB: er wordt gebruik gemaakt van fictieve namen, dit vanwege de privacy van de leerlingen.
Zoals jullie al eerder hebben kunnen lezen werk ik met eerstejaars vmbo basis leerlingen. Ik moet leerlingen vaak corrigeren omdat ze met andere dingen bezig zijn dan met de les. Voorheen was ik ‘te lief’ met corrigeren, omdat ik ze graag op een positieve manier wilde benaderen. Hierdoor kon ik geen grip krijgen de klas en liepen lessen ook niet goed, omdat ik veel door de vingers zag. Ik deed een poging het gedrag positief te corrigeren, maar eigenlijk gaf ik een leerling commentaar om zo het gewenste gedrag af te laten nemen. Wat ik dan bijvoorbeeld zei als een leerling het antwoord door de klas riep in plaats van haar vinger op te steken, was: “Lisanne, niet roepen door de klas”. Dan stak Lisanne haar vinger op maar dan gaf ik een andere leerling de beurt. Simonsen & Meyers (2016) zeggen hierover dat je in dit voorbeeld beter kunt zeggen: “Lisanne, weet je nog hoe je respectvol moet zijn in de klas? Kun je me laten zien wat je moet doen als je iets wilt zeggen? Lisanne zal haar vinger dan in de lucht steken waarop ik kan zeggen: “Zo is het goed. En wat wilde je nu zeggen?” Hiermee sluit ik ook aan bij de regels in de school, ik gebruik dan de klaver van het Hub van Doornecollege.
Wat ik eerder in mijn verhalen heb geschreven is dat uit onderzoek gebleken is dat docenten die een groter aantal positieve interacties met leerlingen hebben dan negatieve, zien dat het leerlinggedrag verbetert en het aantal ongewenste gedragingen afneemt. Wanneer je toch een fout moet corrigeren, probeer er dan voor te zorgen dat je zelfverzekerd klinkt maar verhef nooit je stem; denk er altijd aan dat jij het goede voorbeeld moet geven. Zorg ervoor dat je de aandacht van de leerling hebt via oogcontact en noem expliciet de gedraging die niet aan jouw verwachting voldeed. “Je moet je leerlingen altijd laten weten wat er gaat gebeuren als hij of zij het ongewenste gedrag blijft volhouden. Als er geen consequentie volgt, waarom zou de leerling dan stoppen met het gedrag?” Heel weinig docenten hebben een consequentie bij de hand. En als er geen consequentie volgt en het ongewenste gedrag gewoon doorgaat, dan betekent dat een enorme aantasting van de autoriteit van de docent.(PBS in de klas, 2016).
Uiteindelijk hebben docenten een keuze: hun eigen klaslokaal kan een fijne en positieve plek zijn, waar leerlingen aan de gedragsverwachtingen voldoen, door de positieve bekrachtiging door complimenten van de docent, goede cijfers en andere aangename consequenties; of een plek waar leerlingen gewenst gedrag laten zien omdat ze negatief bekrachtigd worden doordat ze consequenties als telefoontjes naar huis, nablijven en dergelijke vermijden. Het probleem van het gebruiken van uitsluitend negatieve bekrachtiging in de klas – waardoor het klimaat in de klas niet warm en gastvrij is – is dat ze niet functioneren als correctie voor alle leerlingen (Simonsen & Meyers, 2016).
Zoals ik in mijn vorig verhaal schreef, vind ik het belangrijk dat leerlingen leren van het ongewenste gedrag. Ik zal dan ook nooit een docent worden die strafregels mee naar huis geeft, dit past niet in mijn visie op onderwijs. Wat ik wel doe, in dit geval bij vmbo leerlingen, is hen laten schrijven over het ongewenste gedrag en hier na de les samen over praten. Ik vind dit belangrijk omdat ik niet wil dat zowel de leerling als ik met een vervelend gevoel naar huis gaan. Hierbij houd ik altijd in mijn achterhoofd hoe ik zelf ook benaderd zou willen worden. Ik vergelijk het een beetje met clienten die ik heb verpleegd in de zorg: “als dit mijn vader zou zijn, hoe zou ik dan willen dat hij benaderd wordt?”
Mijn volgende en tevens laatste verhaal zal gaan over mijn hoofdvraag. Ik ga dan schrijven over welke interventies ik kan nemen om een veilig klassenklimaat te creeeren. Daarnaast schrijf ik over mijn persoonlijke leervraag: “kost lesgeven me energie of geeft het me energie?” Ten slotte geef ik een samenvatting over de vragenlijsten (VIL) die leerlingen over mij hebben ingevuld.
Tot over twee weken! Wellicht heb ik dan nog wat creatiefs in petto
Groetjes,
Lisanne
In mijn vorige verhaal heb ik jullie kort verteld hoe ik als docent mijn regels toepas in de klas om ongewenst gedrag aan te pakken. In dit verhaal zal ik hier uitgebreid op in gaan. Ik maak een koppeling naar de theorie en naar de praktijk.
Omdat ik in dit onderzoek veel gebruik heb gemaakt van de bron PBS in de klas, (Simonsen & Meyers, 2016) laat ik deze bron ook in dit verhaal naar voren komen.
NB: er wordt gebruik gemaakt van fictieve namen, dit vanwege de privacy van de leerlingen.
Zoals jullie al eerder hebben kunnen lezen werk ik met eerstejaars vmbo basis leerlingen. Ik moet leerlingen vaak corrigeren omdat ze met andere dingen bezig zijn dan met de les. Voorheen was ik ‘te lief’ met corrigeren, omdat ik ze graag op een positieve manier wilde benaderen. Hierdoor kon ik geen grip krijgen de klas en liepen lessen ook niet goed, omdat ik veel door de vingers zag. Ik deed een poging het gedrag positief te corrigeren, maar eigenlijk gaf ik een leerling commentaar om zo het gewenste gedrag af te laten nemen. Wat ik dan bijvoorbeeld zei als een leerling het antwoord door de klas riep in plaats van haar vinger op te steken, was: “Lisanne, niet roepen door de klas”. Dan stak Lisanne haar vinger op maar dan gaf ik een andere leerling de beurt. Simonsen & Meyers (2016) zeggen hierover dat je in dit voorbeeld beter kunt zeggen: “Lisanne, weet je nog hoe je respectvol moet zijn in de klas? Kun je me laten zien wat je moet doen als je iets wilt zeggen? Lisanne zal haar vinger dan in de lucht steken waarop ik kan zeggen: “Zo is het goed. En wat wilde je nu zeggen?” Hiermee sluit ik ook aan bij de regels in de school, ik gebruik dan de klaver van het Hub van Doornecollege.
Wat ik eerder in mijn verhalen heb geschreven is dat uit onderzoek gebleken is dat docenten die een groter aantal positieve interacties met leerlingen hebben dan negatieve, zien dat het leerlinggedrag verbetert en het aantal ongewenste gedragingen afneemt. Wanneer je toch een fout moet corrigeren, probeer er dan voor te zorgen dat je zelfverzekerd klinkt maar verhef nooit je stem; denk er altijd aan dat jij het goede voorbeeld moet geven. Zorg ervoor dat je de aandacht van de leerling hebt via oogcontact en noem expliciet de gedraging die niet aan jouw verwachting voldeed. “Je moet je leerlingen altijd laten weten wat er gaat gebeuren als hij of zij het ongewenste gedrag blijft volhouden. Als er geen consequentie volgt, waarom zou de leerling dan stoppen met het gedrag?” Heel weinig docenten hebben een consequentie bij de hand. En als er geen consequentie volgt en het ongewenste gedrag gewoon doorgaat, dan betekent dat een enorme aantasting van de autoriteit van de docent.(PBS in de klas, 2016).
Uiteindelijk hebben docenten een keuze: hun eigen klaslokaal kan een fijne en positieve plek zijn, waar leerlingen aan de gedragsverwachtingen voldoen, door de positieve bekrachtiging door complimenten van de docent, goede cijfers en andere aangename consequenties; of een plek waar leerlingen gewenst gedrag laten zien omdat ze negatief bekrachtigd worden doordat ze consequenties als telefoontjes naar huis, nablijven en dergelijke vermijden. Het probleem van het gebruiken van uitsluitend negatieve bekrachtiging in de klas – waardoor het klimaat in de klas niet warm en gastvrij is – is dat ze niet functioneren als correctie voor alle leerlingen (Simonsen & Meyers, 2016).
Zoals ik in mijn vorig verhaal schreef, vind ik het belangrijk dat leerlingen leren van het ongewenste gedrag. Ik zal dan ook nooit een docent worden die strafregels mee naar huis geeft, dit past niet in mijn visie op onderwijs. Wat ik wel doe, in dit geval bij vmbo leerlingen, is hen laten schrijven over het ongewenste gedrag en hier na de les samen over praten. Ik vind dit belangrijk omdat ik niet wil dat zowel de leerling als ik met een vervelend gevoel naar huis gaan. Hierbij houd ik altijd in mijn achterhoofd hoe ik zelf ook benaderd zou willen worden. Ik vergelijk het een beetje met clienten die ik heb verpleegd in de zorg: “als dit mijn vader zou zijn, hoe zou ik dan willen dat hij benaderd wordt?”
Mijn volgende en tevens laatste verhaal zal gaan over mijn hoofdvraag. Ik ga dan schrijven over welke interventies ik kan nemen om een veilig klassenklimaat te creeeren. Daarnaast schrijf ik over mijn persoonlijke leervraag: “kost lesgeven me energie of geeft het me energie?” Ten slotte geef ik een samenvatting over de vragenlijsten (VIL) die leerlingen over mij hebben ingevuld.
Tot over twee weken! Wellicht heb ik dan nog wat creatiefs in petto
Groetjes,
Lisanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
